Rozdział 4

Obudził mnie Louis mówiąc, że za godzinę mamy zjawić się na budowie.

 Leniwie podniosłam się z łóżka i skierowałam w stronę łazienki. Przechodząc przez kuchnie usłyszałam: Uuuu.

- CHOLERA! – powiedziałam, gdy zobaczyłam resztę zespołu.

- Jak tam upojna noc z Tomlinsonem? - zapytał Harry.

- Wpierdalaliśmy czekoladę – powiedziałam, a oni się zaśmiali.

- Beze mnie? – zapytał Niall.

- Louis nam to inaczej opisał – spojrzałam na pasiastego, był cały czerwony.

- Hahahahahaha  ja idę! – krzyknęłam w korytarzu.

Ubrałam buty i chciałam wyjść, lecz zatrzymał mnie krzyk.

- JADE! – odwróciłam się i ujrzałam Louisa.

- Chcesz iść w samej bluzce? – spojrzałam na siebie i faktycznie byłam jeszcze w jego bluzce co mi wczoraj dał.

- Może – odparłam, a on się uśmiechnął.

- Jak chcesz to idź, ale wiesz, jutro w gazecie będzie ,że spędziliśmy ze sobą noc.

-To ja zostanę – powiedziałam bez namysłu.

- Chodź dam ci jakieś rzeczy – chwycił mój  ciepły nadgarstek i zaprowadził do garderoby.

Przyglądałam się z uśmiechem  jak Louis wywalał wszystkie  swoje rzeczy, a ma ich naprawdę sporo.

- Znalazłem! – krzyknął po chwili i podał mi bluzę w paski  i czerwone rurki. http://www.polyvore.com/cgi/img-set/BQcDAAAAAwoDanBnAAAABC5vdXQKFmVUOUxyUkJfUWR5NWRQQzlidzJiY2cAAAACaWQKAXgAAAAEc2l6ZQ.jpg

 Ja tylko spojrzałam na niego.

- To mojej byłej dziewczyny Eleanor – wyjaśnił. Pokiwałam głową,że rozumiem i poszłam do łazienki.

Wykonałam wszystkie podstawowe czynności i  skierowałam się do salonu, gdzie chłopcy oglądali jakiś serial.

- Louis oddam ci tą bluz… - nie dokończyłam, bo mi przerwał.

- Zatrzymaj ją – oznajmił.

- No okey, ale zostawię ją tutaj, bo nie będę z nią chodzić  – oznajmiłam spoglądając na ekran telefonu, który wskazywał 10:49.

- To znaczy, że przyjdziesz do mnie? – poruszył brwiami.

- To znaczy, że przyślę moją babcie po tą bluzkę –zaśmiałam się z jego miny.

- A ile ma lat? – zapytał Harry, a ja zrobiłam facepalm‘a i skierowałam się w kierunku drzwi wyjściowych.

- Ta, no to cześć! – krzyknęła, ale  znowu ktoś mnie zatrzymał.

- Jade może pojedziesz z nami? – zapytał Zayn.

- Mam dwa wyjścia siedzieć z pojebami lub iść na piechotę. Hmmmm wolę tą drugą opcje – pokazałam mu język.

- Ale to jest daleko – nalegał.

- Nie pojadę z wami.

- Pojedziesz .

-Nie.

- Koniec gadania – chwycił mnie  w pasie i przerzucił przez swoje ramię. Krzyknął jeszcze do  chłopaków, że mają ruszyć dupę, a sam pokierował się w stronę auta.

Otworzył drzwi i ułożył mnie na przednim siedzeniu, a sam usiadł za kierownicą. Gdy siedzieliśmy już wszyscy  w aucie i jechaliśmy na budowę dostałam sms od Tygerta. Nacisnęłam otwórz i ujrzałam ciąg literek.

Zaśmia

Zaś

 

Zaśmiałam się na odpowiedź Tygerta. Po prostu jednym słowem rozwalił system.

Gdy  zajechaliśmy  wszystko  było gotowe, a wkoło nas była masa ludzi. No tak. Co ja myślałam?! Przecież to w tym dniu przyjeżdża rodzina  Jonasów.

- Gdzie Tygert? – zapytał Liam.

- Zdaje mi się, że tam – wskazałam na autokar.

- Oki to idziemy – powiedział Niall i całą gromadą ruszyliśmy  w stronę pojazdu. Gdy otworzyłam drzwi ujrzałam Tygerta, drągala i moją mamę? Co ona tu robi?

- Mamo? – zapytałam wściekła.

- O Jade! Już jesteś – powiedziała  uśmiechnięta.

- Po chuj ty tu?! – krzyknęłam  czując  na sobie wzrok wszystkich  zebranych osób.

- Po ostatniej akcji, co zrobiłaś, postanowiłam dać ci karę i  przez 2 miesiące nie wystąpisz w żadnym odcinku.

- CO KURWA?! – krzyknęłam.

- Chcesz 3 miesiące? – zapytała, a Louis dźgnął mnie łokciem, zmierzyłam go wzrokiem i wróciłam do rozmowy z mamą.

- I ty się na to zgadzasz? – spojrzałam na Tygerta, który patrzał na podłogę.

- Aha no fajnie, że zjebałaś mi humor – krzyknęłam do mamy i wyszłam.

Gdy zamknęłam drzwi wokół mnie znalazło się pełno reporterów pytających „Czy łączy cię coś z którymś z chłopaków” albo „Jacy oni są”.  Odpowiedziałam jednym słowem „Pojebało?” i poszłam dalej.

Gdy zaszłam w jakieś ciche miejsce z kieszeni wyjęłam fajkę i zapalniczkę, zapaliłam jednego i  po chwili dostałam sms.

Czytając to zachłysnęłam się dymem, zdziwiona zgasiłam fajkę i spojrzałam w tył.

Nikogo nie było. Dziwne – pomyślałam. Spojrzałam na zegarek  12:03 doszłam do wniosku, że muszę być, gdy rodzina Jonasów  się pojawi.

Żółwim krokiem ruszyłam w stronę zbiorowiska ludzi.

- Jade, tu jesteś – powiedział Harry.

- A gdzie mam być?! – odparłam chłodno.

- Nie ważne. Chodź, rodzina Jonsonów czeka – kiwnęłam głową i ruszyłam w stronę Tygerta, który rozmawiał z drągalem.

-  Jade, ty jeszcze nie gotowa? Musisz iść się przebrać  zaraz będą  Jonasowie – oznajmił. Wzięłam głęboki oddech, zacisnęłam pięść  i skierowałam się w stronę garderoby.

- Hej, Bob - przywitałam się.

- Cześć, Jade – uśmiechnął się.

- Nie tylko nie to! – krzyknęłam przerażona, gdy ujrzałam różową zwiewną spódniczkę.

- Niestety musisz  – podał mi zestaw. http://www.polyvore.com/cgi/set?id=88662452&.locale=pl.

Przebrana spojrzałam w lustro i omal nie rzygnęłam. Wyglądałam jak  Barbie pomijając szczegół, że nie jestem blondynką  -_-

Moje rozmyślenia przerwał krzyk Alice (makijażystki).

Ostatni raz spojrzałam w lustro i wyszłam.

A zrobiła mi makijaż i umalowała paznokcie.

- Jezu, one są zajebiste – powiedziałam, a  Alice z uśmiechem  kopnęła  mnie w zadek  życząc powodzenia.

- Wyglądasz pięknie –  zaczepił mnie Louis.

- Weź, jak jakaś Barbie – powiedziałam z przerażeniem na co ten się uśmiechnął.

- Jade! – krzyknął Tygert.

- Tak? – zapytałam.

- Już jadą -  powiedział, a ja wiedziałam co mam zrobić. Wzięłam mikrofon i krzyknęłam „WSZYSCY NA MIEJSCA! JADĄ!” o dziwo podziałało i każdy ustawił się za autobusem.

Za każdym razem radość zżera mnie od środka. Te uczucie i świadomość  tego, że  pomogłaś tak wspaniałym osobą  jest niesamowite.  Przebiłam się przez tłum ludzi aż stanęłam obok Tygerta, a za chwilę z limuzyny przyjechała rodzina Jonasów.

PS Tak wyglądał pokój Anabel.

Wielkie dzięki , Look after youu "